ακίνητη … επέτειος.

χωρίς λόγια ….

ένεκα θέρους …  

Η ομορφιά της επετείου… των …ακινήτων.

Διάβα γρήγορο

Είναι δύσκολο να απολαύσεις το χορό της ταπεινής κάπαρης που έρπει προς το φώς, καλύπτοντας τίς χάσκουσες πληγές που άφησε το ανθρώπινο μέτρο.

Η φύση παλεύει να καλύψει την ανθρώπινη γραφή.

 

Σαν ξημερώνει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο

την ατμοσφαίρα σου περνά σφρίγος απ΄την ζωή των’

και κάποτ΄ αιθερία εφηβική μορφή,

αόριστη, με διάβα γρήγορο,

επάνω απο τους λόφους σου περνά.

Κ.Π.Καβάφης, «Ιωνικόν».

Εφησυχάζουμε; ή κινητοποιούμαστε;

Σήμερα έβγαλα τα απωθημένα μιας ολόκληρης δεκαετίας. Ήρθα αντιμέτωπος με τα σκουπίδια που έβλεπα αφ΄ υψηλού… στο Στρέφη. Αφορμή ήταν το κάλεσμα της Επιτροπής Πρωτοβουλίας Κατοίκων Εξαρχείων «για έναν συμβολικό καθαρισμό του χώρου». Παρά τις φιλότιμες πολυήμερες προσπάθειες πολυμελούς συνεργείου καθαρισμού του Δήμου Αθηναίων, που ευτυχώς με το φόβο της γενικής κατακραυγής για την πολυετή εγκατάλειψη της γειτονιάς και όχι μόνο του λόφου, έστειλε έγκαιρα… συνεργείο καθαρισμού να προλάβει τους κατοίκους. Το αποτέλεσμα της σημερινής κινητοποίησης περιγράφεται καλύτερα με τη φωτογραφία που δημοσιεύω. Αύριο η συνέχεια με την κατάθεση των σκουπιδιών που μαζέψαμε στο Δημαρχείο…

 

Ευτυχώς δεν αισθανόμαστε μόνοι στις προσπάθειες μας…παραθέτω τις εύστοχες δηλώσεις – δεσμεύσεις δύο ανθρώπων επαγγελματιών της εξουσίας για να αισθανόμαστε ήσυχοι ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας πλησιάζουν όσο πλησιάζουν οι κάλπες!

 

Νικήτας Κακλαμάνης Δήμαρχος (όλων;) των Αθηναίων

 

“Η Αθήνα δεν χρειάζεται λόγια αλλά έργα. Η Αθήνα χρειάζεται δήμαρχο μάνατζερ, χρειάζεται δήμαρχο που οι πολίτες δεν θα τον νοιώθουν δίπλα τους, θα τον βλέπουν δίπλα τους. Αυτό το ρόλο, ναι μπορώ να τον αναλάβω αν με εμπιστευθούν στις 15 Οκτωβρίου οι συμπολίτες μου.”

Ισοτιμία, 20 Μαΐου 2006

 

Τον εμπιστευτήκαμε ως «Δήμαρχο μάνατζερ» αλλά δεν τον είδαμε ούτε αυτόν, ούτε τα συνεργεία του…

 

«Συνήθως η λέξη όραμα είναι το άλλοθι της απραξίας. Δεν το δέχομαι. Αν δεν έχεις όραμα για το πώς πρέπει να είναι η πόλη σου μετά 10-15 χρόνια δεν μπορείς να προγραμματίσεις την πρώτη τετραετία.

Η Αθήνα να ξαναγυρίσει στους Αθηναίους. Η Μητροπολιτική Αθήνα. Η Αθήνα των γειτονιών. Η Αθήνα του Πολιτισμού. Η Αθήνα που ζητά επίλυση των καθημερινών προβλημάτων της, είναι μερικοί από τους στόχους του προγράμματός μας.»

Η Βραδυνή της Κυριακής, 4 Ιουνίου 2006

 

Το όραμα του εάν είναι αυτό που βιώνουμε τότε η Αθήνα σε 10-15 χρόνια θα είναι μιά άλλη πόλη… 

 

Κυριάκος Μητσοτάκης ( γόνος της γνωστής οικογενείας) Βουλευτής Β΄ Αθηνών  και Πρόεδρος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Προστασίας του Περιβάλλοντος της Βουλής των Ελλήνων.

 

«Ελεύθεροι χώροι στην Αθήνα υπάρχουν. Δεν χρειάζεται να τους εφεύρουμε. Η Αττική διαθέτει παραλιακό μέτωπο 50 χιλιομέτρων, έχει μεγάλα περιαστικά βουνά με δάσος (Πεντέλη, Πάρνηθα, Υμηττός), άλλα μικρότερα (Ποικίλο και όρος Αιγάλεω), δεκάδες λόφους (Τουρκοβούνια, Στρέφης, Φιλοπάππου), ζωντανά ποτάμια (Κηφισός) και ρέματα (Πικροδάφνη) καθώς και πλήθος ελεύθερων εκτάσεων μέσα στον αστικό ιστό. Ζητούμενο είναι να βγουν από τη λήθη, να προστατευθούν και να αξιοποιηθούν προς όφελος της κοινωνίας. Για να συμβεί αυτό πρέπει πρώτα από όλα να δούμε κατάματα την σημερινή πραγματικότητα:

Εάν θέλουμε να φτάσουμε στο επίπεδο τέτοιων ευρωπαϊκών πόλεων, θα πρέπει στη χώρα μας να απενοχοποιήσουμε την έννοια της αξιοποίησης από τις χρόνιες προκαταλήψεις που την συνοδεύουν «

 απο την ιστοσελίδα του λαοφιλούς βουλευτή…

http://www.kmitsotakis.gr/doc_view.cfm?ID=907

 

Τα περί «αξιοποίησης» τα ξέρουμε απο το μπαμπά Μητσοτάκη που οραματιζότανε ξενοδοχείο στην κορυφή του Στρέφη με τελεφερίκ σήραγγες και άλλα έργα… τα περί «προστασίας» το βλέπουμε είναι γύρω μας…

 

Οι δεσμεύσεις του Δημάρχου Κακλαμάνη και οι προτάσεις αξιοποίησης του Κ. Μητσοτάκη Προέδρου της Επιτροπής περιβάλλοντος προετοιμάζουν το μέλλον μας.

 

Εφησυχάζουμε;

ή

κινητοποιούμαστε;

να καθαρίσουμε…τον πνεύμονα των Εξαρχείων.

Όλοι μας έχουμε τα Εξάρχεια μέσα στην καρδιά μας…

… καιρός, λοιπόν, να καθαρίσουμε και τον πνεύμονά τους!

 

O βασικός πνεύμονας των Εξαρχείων, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι o λόφος τον Στρέφη. H εγκατάλειψή του  εδώ και χρόνια από το Δήμο είναι ορατή. Κομμένα δέντρα, ανύπαρκτη συντήρηση της παιδικής χαράς και του γηπέδου, κατεστραμμένα πέτρινα τοιχία και σκαλοπάτια, έλλειψη πυρασφάλειας, κλειστά κατεστραμμένα κτίρια (αναψυκτήρια) και πολλά πεταμένα σκουπίδια γίνονται αντιληπτά από όλους τους επισκέπτες του λόφου. Αποφασίζουμε, λοιπόν, πριν πάψει να μας προσφέρει την ευεργετική του ανάσα, να τον καθαρίσουμε!

 

 

 

Την Κυριακή 13 Απριλίου Θα βρεθούμε στις 10 π.μ. στο Θεατράκι τον λόφου για έναν συμβολικό καθαρισμό τον χώρου.

 

H πράξη μας δεν υποκαθιστά με κανέναν τρόπο την απραξία του Δήμου, τον οποίο και εγκαλούμε για την απραξία και ανυπαρξία του. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας οι σακούλες με τα σκουπίδια θα μεταφερθούν τη Δευτέρα, 14 Απριλίου, 6 μ.μ. ημέρα δημοτικού συμβουλίου, από το λόφο του Στρέφη στο Δημαρχείο Αθηνών, (πλ. Κοτζιά) απαιτώντας από το Δήμο πρόσληψη μόνιμου προσωπικού καθαριότητας εξοπλισμένου κατάλληλα, δημιουργία νέων ελεύθερων χώρων στην περιοχή των Εξαρχείων και συντήρηση των υπαρχόντων. H πορεία θα ξεκινήσει από το Θεατράκι τον λόφου του Στρέφη.

 

Όλοι χρειαζόμαστε την ανάσα πού μας προσφέρουν οι πράσινοι ελεύθεροι χώροι μέσα στην πόλη μας.
Ας τους διεκδικήσουμε!

Επιτροπή Πρωτοβουλίας κατοίκων Εξαρχείων

 

Φαίνεσθαι και πραγματικότητα

 Επιβιβάστηκα με την απογοήτευση που σκορπά η σχεδόν μόνιμη σκέπη ενός μολυβένιου ουρανού που φτύνει καταθλιπτική μούχλα. Μερικές ώρες αργότερα αποβιβάστηκα στη θαλπωρή των 17 βαθμών και μιάς γαλάζιας αττικής σκέπης που συντονίζει όλες τις αισθήσεις προς τα πάνω. Αυτή ήταν η πρώτη μου διαπίστωση: σε οποιοδήποτε άλλο τόπο όλες οι αισθήσεις είναι οριοθετημένες απο το ψυχοπλάκωμα του περίγυρου. Τις περισσότερες φορές το κάθε βλέμμα φυλακίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο ανθρώπινο ύψος. Σ αυτόν τον τόπο τα πάντα σε παρακινούν να κοιτάς ψηλά σε παρακινούν σε μιά αφαίρεση απο το πραγματικό που συμβαίνει γύρω σου.

-νοσταλγία ή εγγενής διαφορά;-

Μήπως αυτή η ιδιαιτερότητα διαφοροποίησε  «ομιλών ζώο» και άνθρωπο; 

Μήπως τα χαρίσματα αυτού του τόπου ήταν που οδήγησαν όσους κατοικούσαν πριν δυόμισυ χιλιετίες να δούν διαφορετικά απ΄ ότι οι άλλοι λαοί τους προφήτες και τις αυθεντίες περιούσιων κειμένων;

Πόσο απλά μετέτρεψαν πεπρωμένο και χίμαιρες σε μια απλή αλληλουχία:

Κριτική –> Αμφισβήτηση–> Νόμος

Παλεύοντας ανάμεσα στο Φαίνεσθαι και την Πραγματικότητα οδήγησαν το παρελθόν στη κατάκτηση του μέλλοντος.

Ότι και άν έχει επιτευχθεί απο τους προηγούμενους, και ενδεχομένως να έχει χαθεί, κάποια στιγμή πρέπει να επαεπινοήσω και να επανακαναλύψω το μεγαλείο.

Να επανανακαλύψω τον Πίνδαρο:

«Σκιάς όναρ άνθρωπος, αλλ΄όταν αίγλα διόσδοτος έλθη, λαμπρόν φέγγος έπεστιν ανδρών και μείλιχος αιών»

» Όνειρο της σκιάς ο άνθρωπος, μα όταν (ο Θεός) στέλνει λάμψη , τότε το λαμπρό φώς φτάνει στους ανθρώπους και η ζωή είναι μελιστάλλαχτη»

Υ.Γ.1  Βλέποντας «μονοτονικούς» τους στίχους του Πινδάρου νοστάλγησα το πολυτονικό!

Υ.Γ.2 Ως συνήθως άλλα σκεφόμουν να γράψω αλλού οδηγήθηκα.  Ήθελα να γράψω κάτι περί οικουμενικότητας – παγκοσμιοποίησης – δημοκρατίας – εθνικού και υπερεθνικού αλλά ξύπνησε ο ποιητής….προσεχώς λοιπόν!

ψευδεπώνυμη απειλή

 Η κάθε αυθεντία φοβάται την αστάθεια που προκαλεί η αντίθεση. Στην προσπάθεια της λοιπόν να ομογενοποιήσει τις διαδρομές της σκέψης και τους τρόπους συμπεριφοράς, οριοθετεί τις ελευθερίες επινοώντας δίκαια: φυσικά, τεχνητά, θεϊκά. Η ομογενοποίηση στόχο έχει να συνθλίψει τη διαφορετικότητα της συμπεριφοράς των παριών ώστε η κάθε ατομίκευση να επανατεθεί αυτόματα στα προκαθορισμένα πλαίσια. Ο παρίας επινοεί τρόπους αντι-συμπεριφοράς σαν ένα μέσο επιβίωσης αλλά και αντίθεσης. Το ψευδεπώνυμο  γίνεται το απλουστευμένο όπλο που απελευθερώνει συναισθήματα, σκέψεις και τελικά ενέργειες και ευαισθησίες πρωτότυπες, απροσδιόριστες και με αυτή την έννοια επικίνδυνες για κάθε αυθεντία.

 Τι μένει στην κάθε εξουσία στην κάθε αυθεντία για να αντιμετωπίσει τον επερχόμενο κίνδυνο, την άμεση αλλά απροσδιόριστη απειλή;

Η αποβολή! η κόκκινη κάρτα σε κάθε αντι

ώστε να νουθετηθεί το παιχνίδισμα του αντι και να επανενταχθεί στο πλήρως ισορροπημένο σύστημα που επινόησε η αυθεντία.

Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες επί σελίδων με απλή αναφορά ονομάτων που χρησιμοποιώντας την κουκούλα, τη μάσκα του ψευδεπώνυμου δημιούργησαν ολόκληρες αυτοκρατορίες έργων για να σχολιάσουν, να στηλιτεύσουν, να αλλάξουν ότι δεν τους άρεσε. Τόνοι από μελάνι χύθηκαν σε όλες ανεξαιρέτως τις εποχές στη δόμηση και την αποδόμηση, στη δημιουργία και την καταστροφή, στους λίβελους και τα δοξαστικά.

Γιορτές και καρναβαλίστικα πανηγύρια στήθηκαν πάνω στο ψευδεπώνυμο που απελευθερώνει συμπεριφορές για να επαναδομηθεί έστω και πρόσκαιρα η ίδια η κοινωνία, οι σχέσεις των ανθρώπων ώστε το άτομο να απελευθερωθεί και να δημιουργήσει νέες σχέσεις να ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα και αποστολή σε ένα κόσμο αέναης καταστολής ηθών και συμπεριφορών.

 Το ψευδεπώνυμο πάντα ήταν το αντικαταπιεστικό μέσο για να αναδειχθεί το πραγματικό, ήταν ο δολοφόνος του φόβου για τον αξιοκατάκριτο αντικοινωνισμό, το λυτρωτικό αντίδοτο του ονειρικού στην πεζότητα της καθημερινής αυτορρύθμισης.

Εύστοχα ο ψευδεπώνυμος «συνάδελφος» Αθήναιος στο εξοργιστικά επίκαιρο άρθρο του με αφορμή εικαστικούς κουκουλοφόρους σημειώνει:

«Τελικά ένιωσα ότι ζωγράφιζε εμένα λίγους μήνες πριν αλλά και όλους όσους διαβάζω στα μπλογκ τους αλλά και στα σχόλια των ποστ μου, όλους όσους έχουν την ανάγκη να φορέσουν κουκούλα για να βρουν το κουράγιο να πουν ένα «σ’αγαπώ», «σε θέλω», «μου λείπεις», «πονάω πολύ», «νοσταλγώ»,  «είμαι μόνος μου», «δεν με καταλαβαίνει κανείς», «ονειρεύομαι». Η κουκούλα δεν αναιρεί το πορτρέτο, την ιδιοπροσωπεία, δεν αφαιρεί την προσωπική ομορφιά με τον ίδιο τρόπο που η υπογραφή δεν σου αφαιρεί κανένα δικαίωμα και σε καμία περίπτωση δεν δρα περιοριστικά εφόσον ζεις και δρας «ταλμουδικά» όταν δλδ κοιτάς πρώτα τα δικά σου χάλια και όχι των άλλων.»

 

Χμ! «όταν κοιτάς πρώτα τα δικά σου χάλια και όχι των άλλων» παύεις αυτόματα να πουλάς τρέλα και φτήνεια, παύεις αυτόματα να θηρεύεις τη χρησιμότητα σε κάθε σου ενέργεια και τότε αναλαμβάνεις την ευθύνη κάθε ψευδεπώνυμης «τρομοκρατικής» ενέργειας που στόχο έχει τελικά τον εαυτό και όχι να press άρεις επι δικαίων και αδίκων, απλά για να θεαθείς ή ακόμη χειρότερα να προσποριστείς βιαίως … κοινώς να εκβιάσεις.

 

Για την κάθε αυθεντία, συμπεριλαμβανομένης και της αυθεντίας που κρύβεται πίσω απο το ψευδεπώνυμο, το ζήτημα παραμένει επίκαιρο!

 Να καταργηθούν οι Απόκριες; με άμεση νομοθετική ρύθμιση! … ώστε καθαρή να μην είναι μόνο η Δευτέρα αλλά και η Τρίτη, η Τετάρτη, η Πέμπτη, η Παρασκευή και κυρίως το Σάββατο και η Κυριακή.

ανθρώπινη κωμωδία και χαμένες ψευδαισθήσεις

Η μπαλζακική Ανθρώπινη κωμωδία σε αντίθεση με τη δαντική Θεία κωμωδία ασχολείται με τα τετριμένα τα καθημερινά μιάς κοινωνίας ανθρώπων απελπιστικά όμοιας με τον πραγματικό σημερινό μας κόσμο. Η δαντική αλληγορία, το ποιητικό μεταφυσικό ταξίδι προς τη συνάντηση του ανθρώπου με το θείο, δεν έχει πλέον καμμία θέση σε ένα μακιαβελικό κόσμο. Οι μεγάλες προσδοκίες και το άπειρο ταλέντο πνίγονται στην ευτέλεια της πραγματοποίησης του σκοπού και η ευδαιμονία έστω και πρόσκαιρη κατακτιέται μόνο με την άκοπη κτήση της δημοσιότητας και του χρήματος.

Δόξα και πλούτος με όλα τα μέσα είναι το ζητούμενο στην εποχή του Balzac, δόξα και πλούτος με όλα τα μέσα είναι το ζητούμενο και στη δική μας εποχή.  

Η Ανθρώπινη κωμωδία, πολύτομο ανάγνωσμα γράφτηκε από τον αυτοαποκαλούμενο γραμματέα του 19ου αιώνα Honore «De» Balzac. Εστιάζοντας στις Χαμένες ψευδαισθήσεις, Μτφρ. Μπάμπης Λυκούδης, Εξάντας: Αθήνα 1993 οι ομοιότητες καταστάσεων και προσώπων με το «αθηναϊκό σύμπαν» καταντούν σκανδαλώδεις.

Θα παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα (σ. 337) τις νουθεσίες του «έμπειρου» στα δημοσιογραφικά Λουστό πρός το νεαρό και άμαθο ακόμη Λυσιέν.

«-Η συνείδηση, αγαπητέ μου, είναι ένα απο εκείνα τα ραβδιά που παίρνει ο καθένας για να πλακώσει το διπλανό του, αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιεί για τον εαυτό του.

Μα, διάολε, με ποιόν γκρινιάζετε;

Η τύχη έκανε για σας σε μια μέρα ένα θαύμα που εγώ δύο χρόνια το περίμενα, κι εσείς κάθεστε και χολοσκάτε για τα μέσα;

Εσείς που μου φαίνεστε άνθρωπος μυαλωμένος , που θα φτάσετε στην ανεξαρτησία ιδεών που πρέπει να΄χουν οι τυχοδιώκτες της διάνοιας στον κόσμο που βρισκόμαστε, τσαλαβουτάτε σε συνειδησιακές αναστολές καλόγριας που μέμφεται τον εαυτό της επειδή έφαγε το αυγό της λαιμαργίας;

[….]

Θα ΄χετε μέλλον απέραντο, αν υπακούεται τυφλά στα εκ των άνω προερχόμενα μίση, αν επιτεθείτε όταν σας λένε «Επιτεθείτε!», αν επαινείτε όταν σας λένε «επαινέστε!» Όταν θα έχετε να εκδικηθείτε κάποιον , θα μπορείτε να τσακίσετε το φίλο σας ή τον εχθρό σας με μια φράση που θα εμφιλοχωρείτε κάθε πρωί στην εφημερίδα σας […]»

Αυτά τα λίγα για τα δημοσιογραφικά, στις επόμενες σελίδες του μυθιστορήματος μπλέκονται οι δικηγόροι…και το γλυκό δένει.

Οποιαδήποτε ομοιότητα με σημερινά πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς μα εντελώς τυχαία…

Η συνέχεια της πραγματικής μπαλζακικής Ανθρώπινης Κωμωδίας σήμερα Δευτέρα 25/2/2008 απο τις 8 το βράδυ στις οθόνες σας …διανθισμένη με άπειρη πατριδολαγνεία και άφθονες παρα-θρησκευτικές κορώνες.

Δόξα, χρήμα θρησκεία και πατρίς ατάκτως εριμένα.

Πιό άσπρη μέρα…αλλά το χρώμα παραμονεύει…

 Σε όλα τα «καλά» η κορύφωση έρχεται λίγο πρίν το προδιαγραμμένο τέλος. Εκεί που νομίζεις πως όλα έχουν πάρει το ρουτινιάρικο δρόμο της ανάταξής τους, της επιστροφής τους στην προκαθορισμένη ισορροπία υπάρχει ένα κρίσιμο διάστημα πλήρους αποχαλινωμένης αστάθειας. Αυτή η αποχαλίνωση, η πλήρης ανισορροπία κάνει επιτακτική  την ανάγκη της εμφάνισης της μεγαλοφυέστερης ανθρώπινης εφεύρεσης του «απο μηχανής Θεού».  

  Ο «από μηχανής Θεός» στις κρίσιμες ώρες που ζούμε…είναι ο ίδιος ο συντάκτης του κόσμου μας, ο πανάρχαιος Ήλιος που με τη δική του ταχύτητα επαναδιανέμει τα χρώματα και τις μορφές στα έργα των ανθρώπων, δίνοντας μας την ευκαιρία να επεναδιαπραγματευτούμε με τους εαυτούς μας για τα μείζονα και τα ελλάσσονα της προσωπικής μας διαδρομής. Οι άλλοι, οι τωρινοί «συντάκτες » του «φτιαγμένου» κόσμου μας μιλάνε απλά για μηχανήματα και τόνους αλατιού που επιτίθενται σε παγωμένες διαδρομές κατασκευασμένες απο τέφρα και ορυκτά.

Ο κύριος Δήμαρχος πήρε τηλέφωνο τον κύριο Νομάρχη που συντονίζεται με τον Γ.Γ. του υπουργείου χωρίς Περιβάλλον  που ήταν σε σύσκεψη με την επιτροπή εξηνταδύο (62) υπουργών και υφυπουργών όταν η απρόσβλητη από παρακολουθήσεις των πακιστανικών μυστικών υπηρεσιών δορυφορική συσκευή του Ηγέτη κουδούνισε για να ζητήσει βοήθεια…η παραθαλάσσια και πέραν απο κάθε ακραίο καιρικό φαινόμενο βίλλα με τα δίδυμα ήταν αποκλεισμένη απο πέντε (5) εκατοστά του μέτρου χιόνι…

Η βοήθεια απο κάθε εργολάβο ιδεών και ειδήσεων χωρίς επίθετο αλλά μόνο με υποκοριστικό όνομα ήταν επιβελημένη για να σωθεί ο Ηγέτης…

ολόκληρος ο μηχανισμός τέθηκε σε ετοιμότητα, αναμένουμε τις εξελίξεις.

Εχθρός του κράτους μας είναι η πέρα πάσης υποψίας άσπρη μέρα και ακόμη μεγαλύτερος είναι η ακολουθία της αποκάλυψης των χρωμάτων που με μαθηματική ακρίβεια θα προκύψει κάτω από το λευκό…

Τα έχω προβλέψει όλα…ακόμη και τον αποκλεισμό μου στον τέταρτο όροφο οικοδομήματος πεντακόσια μέτρα σε ευθεία απο το Υπουργείο Εσωτερικών.

Οι προμήθειες υπάρχουν! Αρχίζω την παρασκευή φασολάδας και των περιφερειακών, αντίδοτο στο κρύο και ευωδιαστή ομοιoπαθητική στην επέλαση αερίων του σκύλου Μάρκου…

Φασολάδα

500 γρ. φασόλια μεσαία κατά προτίμηση Καστοριάς

2 κομμάτια καπνιστό χοιρινό Μάνης ή Απάκι κρητικό ή στη χειρότερη 1 χωριάτικο λουκάνικο.

2 μεγάλα κρεμμύδια

3 καρότα

1 ματσάκι Σέλινο

1 φλυτζάνι ελαιόλαδο

1 καυτερή πιπεριά

1 κουταλιά σούπας ντομάτα πελτέ.

Αλάτι

Ψιλοκόβουμε τα υλικά εκτός από τα καρότα που τα κόβουμε ροδέλλες.

Βάζουμε ελάχιστο λαδάκι σε μιά μεγάλη κατασαρόλα και φέρνουμε μερικές βόλτες το καπνιστό για να λυώσει το παχάκι να ροδοκοκκινήσει το κρεατάκι. Φουντάρουμε τα φασόλια και όλα τα λαχανικά προσθέτουμε το ανάλογο νερό και τον πελτέ και σιγοβράζουμε για καμμιά ωρίτσα. Στο τελευταίο εικοσάλεπτο προσθέτουμε την πιπεριά το υπόλοιπο ελαιόλαδο και το ανάλογο αλάτι.

Συνοδεύετε με αλίπαστα, εγώ προτιμώ ρέγγα καψαλισμένη σε εφημερίδα για εύκολο ξεπέτσωμα, ελιές, άφθονο ψωμί και φυσικά εκπληκτική ρετσίνα Μεσογείων χύμα απο το Οινότυπο (Εξάρχεια γάρ).

Ανοίξτε τα παράθυρα να εισχωρήσει άφθονος καθαρός και άοσμος αέρας, ο συναγωνισμός ανθρώπων και σκύλου είναι άνισος…

Η πρόσκληση είναι ανοιχτή! Υπενθυμίζω σε όσους προσέλθουν ότι η χρήσις αλυσίδων είναι επιβεβλημένη ως μεταδίδεται από όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλους ανεξαιρέτως τους κρατικούς αξιωματούχους.

Εις την είσοδον, της γειτονιάς μας, έχει διαμορφωθεί ειδικός χώρος εναπόθεσης των αλυσίδων αντιολισθητικών και μή…

άσπρη μέρα

Η ευεργετική εισβολή του αμόλυντου λευκού κάλυψε την ασκήμια της ωχρής ανθρώπινης υπερβολής.

Η φύση ξεφεύγει απο την καθημερινή ραθυμία της και τα ταπεινά και καταφρονεμένα μεταμορφώνονται σε υπερκόσμια σχήματα.

Ο ταπεινός θάμνος γίνεται θηρίο πολύμορφο,

το δέντρο ενδεδυμένο με πέπλο δράκοντα

βρυχάται!

εκσφενδονίζοντας λευκά βομβίδια στις ριπές του αέρα.

Η τρομοκρατία του λευκού εισβάλει για να υπενθυμίσει το εφήμερο της ανθρώπινης επικυριαρχίας.

  

Τα ανθρώπινα κτήματα μετασχηματίζονται σε παράδοξα γλυπτά αμφίβολης αισθητικής και χρησιμότητας.

Ησυχάστε ένα χιονάκι είναι… λευκό κι αμόλυντο…

ομορφιά ή μουτζούρα;

Θεωρούσα ότι αρκετά θέματα τα είχα βάλει σε μιά τάξη, τα είχα ξεκαθαρίσει οριστικά. Μπορούσα να ξεχωρίσω με άνεση: το έννομο απο το παράνομο, το λογικό απο το παράλογο, την ομορφιά απο την ασκήμια, την τέχνη απο τη μουτζούρα. Τις τελευταίες μέρες η συντονισμένη συνομωσία ανθρώπων και καταστάσεων εναντίον μου έβαλε στόχο να με αποσυντονίσει. Οι «σταθερές γυάλινες αξίες» της «μαχόμενης δημοσιογραφίας» κατέρρευσαν με τον πάταγο ενός σωρού ανομιών διαμορφώνοντας τη σορό ολόκληρου του πολιτικο-κοινωνικού συστήματος που πάνω του όλοι έχουν «επενδύσει».

 

Στένσιλ σε μάρμαρο (οδός Ασκληπιού) αγνώστου «καλλιτέχνη»

 

Ζώντας στα Εξάρχεια απο επιλογή και αγάπη, με τον καιρό έχω αποκτήσει την εμπειρία να μπορώ να ξεχωρίσω την ομορφιά απο την ασκήμια του παιχνιδιού της «τέχνης» των τοίχων. Το έξυπνο σύνθημα με απογειώνει, η βλακεία της ανούσιας μουτζούρας με εξοργίζει. Ώσπου τις τελευταίες μέρες οι πρόσφατα βαμένοι τοίχοι, τα φρεσκογυαλισμένα μάρμαρα γέμισαν με στένσιλ (ένα μόνο δείγμα είναι η παραπάνω φωτό).

Νοιώθω σαν τον ψηφοφόρο της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ …εντελώς αναποφάσιστος!

Ομορφιά ή μουτζούρα;

Ομορφιά για την ψυχή που δίνει στη παγερότητα του κατάλευκου μαρμάρου, με το ζεστό πλάγιο βλέμμα που δεν υπόσχεται τίποτα αλλά τα ζητάει όλα, ανοίγοντας διάλογο με τη σιωπή ενός πολλά σκεπτόμενου περαστικού.

Ας αποφασίσει ο Νίκος Καρούζος απο το «Κιθάρισμα για την Αναρχία»

«Τρυφερότητα ή όχι τα τόσο ανυπεράσπιστα οράματα της ανεξουσίαστης μήπω-τοπίας (ενδεχόμενα και ξάστερης ουτοπίας) που μοιάζουν με πληγωμένα χαράματα, θεραπεύουν την αναφυλαξία της ατομικότητας, διδάσκουν το βλέμμα, τινάζουν στον αέρα την πλήξη των τριών διαστάσεων εντοπίζοντας τη θέληση στο σύνολο που κομματιάζεται και συναρμολογιέται σαν ένα ποδήλατο, ελικόπτερο ή αεροπλάνο (θα εξαιρέσουμε μονάχα την απεγνωσμένη οπτασία του Μαξ Στίρνερ). Το γεγονός πως ανέφερα μηχανήματα τρεχούμενα δεν είναι τυχαίο. Η αναρχία τρέχει, δοξάζει την κίνηση, κατορθώνει την ακινησία του σύμπαντος που διαπιστώνεται με αρίφνητες κινήσεις. Πρόκειται για μαγική εικόνα. Η αναρχία θέλει να κάνει και το ανθρώπινο σύνολο μια τέτοια μαγική εικόνα. Η κυτταρική αντίληψη της ατομικότητας συνδυασμένη στ΄αδιάκοπα κινητικά της πεπρωμένα με ένα σώμα που κάθεται στην καρέκλα δίχως καθόλου να κινείται. Στύση αρμονίας του μερικού με το γενικό. Κάθαρση απο κάθε αντιδικία του μέρους και του όλου. Θέωση (απ΄το ρήμα θέω) του φυσικού μέσα στον άνθρωπο.»

Μας βοηθάει ο κυρ Νίκος απο το υπογειό του στη Μαβίλη… απο το μπαλκόνι του αιώνιου παραδείσου του…

«Στύση αρμονίας του μερικού με το γενικό. Κάθαρση απο κάθε αντιδικία του μέρους και του όλου.»