Θεωρούσα ότι αρκετά θέματα τα είχα βάλει σε μιά τάξη, τα είχα ξεκαθαρίσει οριστικά. Μπορούσα να ξεχωρίσω με άνεση: το έννομο απο το παράνομο, το λογικό απο το παράλογο, την ομορφιά απο την ασκήμια, την τέχνη απο τη μουτζούρα. Τις τελευταίες μέρες η συντονισμένη συνομωσία ανθρώπων και καταστάσεων εναντίον μου έβαλε στόχο να με αποσυντονίσει. Οι «σταθερές γυάλινες αξίες» της «μαχόμενης δημοσιογραφίας» κατέρρευσαν με τον πάταγο ενός σωρού ανομιών διαμορφώνοντας τη σορό ολόκληρου του πολιτικο-κοινωνικού συστήματος που πάνω του όλοι έχουν «επενδύσει».
Στένσιλ σε μάρμαρο (οδός Ασκληπιού) αγνώστου «καλλιτέχνη»
Ζώντας στα Εξάρχεια απο επιλογή και αγάπη, με τον καιρό έχω αποκτήσει την εμπειρία να μπορώ να ξεχωρίσω την ομορφιά απο την ασκήμια του παιχνιδιού της «τέχνης» των τοίχων. Το έξυπνο σύνθημα με απογειώνει, η βλακεία της ανούσιας μουτζούρας με εξοργίζει. Ώσπου τις τελευταίες μέρες οι πρόσφατα βαμένοι τοίχοι, τα φρεσκογυαλισμένα μάρμαρα γέμισαν με στένσιλ (ένα μόνο δείγμα είναι η παραπάνω φωτό).
Νοιώθω σαν τον ψηφοφόρο της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ …εντελώς αναποφάσιστος!
Ομορφιά ή μουτζούρα;
Ομορφιά για την ψυχή που δίνει στη παγερότητα του κατάλευκου μαρμάρου, με το ζεστό πλάγιο βλέμμα που δεν υπόσχεται τίποτα αλλά τα ζητάει όλα, ανοίγοντας διάλογο με τη σιωπή ενός πολλά σκεπτόμενου περαστικού.
Ας αποφασίσει ο Νίκος Καρούζος απο το «Κιθάρισμα για την Αναρχία»
«Τρυφερότητα ή όχι τα τόσο ανυπεράσπιστα οράματα της ανεξουσίαστης μήπω-τοπίας (ενδεχόμενα και ξάστερης ουτοπίας) που μοιάζουν με πληγωμένα χαράματα, θεραπεύουν την αναφυλαξία της ατομικότητας, διδάσκουν το βλέμμα, τινάζουν στον αέρα την πλήξη των τριών διαστάσεων εντοπίζοντας τη θέληση στο σύνολο που κομματιάζεται και συναρμολογιέται σαν ένα ποδήλατο, ελικόπτερο ή αεροπλάνο (θα εξαιρέσουμε μονάχα την απεγνωσμένη οπτασία του Μαξ Στίρνερ). Το γεγονός πως ανέφερα μηχανήματα τρεχούμενα δεν είναι τυχαίο. Η αναρχία τρέχει, δοξάζει την κίνηση, κατορθώνει την ακινησία του σύμπαντος που διαπιστώνεται με αρίφνητες κινήσεις. Πρόκειται για μαγική εικόνα. Η αναρχία θέλει να κάνει και το ανθρώπινο σύνολο μια τέτοια μαγική εικόνα. Η κυτταρική αντίληψη της ατομικότητας συνδυασμένη στ΄αδιάκοπα κινητικά της πεπρωμένα με ένα σώμα που κάθεται στην καρέκλα δίχως καθόλου να κινείται. Στύση αρμονίας του μερικού με το γενικό. Κάθαρση απο κάθε αντιδικία του μέρους και του όλου. Θέωση (απ΄το ρήμα θέω) του φυσικού μέσα στον άνθρωπο.»
Μας βοηθάει ο κυρ Νίκος απο το υπογειό του στη Μαβίλη… απο το μπαλκόνι του αιώνιου παραδείσου του…
«Στύση αρμονίας του μερικού με το γενικό. Κάθαρση απο κάθε αντιδικία του μέρους και του όλου.»
Ζω στην Αθήνα 
Τις περισσότερες φορές πρόκειται για μουτζούρα (ψηφιακά: θόρυβος). Θα έλεγα, πρόκειται για ρύπανση και αυθαιρεσία (όπως οι αυθαίρετες βίλες. Εξαιρούνται τα συνθήματα και τα σχόλια. Αν και ρύπανση, βάζει πάντως το θέμα της μνημειακής τέχνης, που σήμερα απουσιάζει από την Αθήνα και γενικά τον αστικό χώρο.
Αν καταλαβαίνω καλά το περνάς το όλο θέμα απο την πλευρά της μουτζούρας. Η ρύπανση μπορεί να έιναι αντικειμενική π.χ κτίζω στο δάσος, πετάω τα σκουπίδια στο δρόμο, κυκλοφορώ χωρίς εξάτμιση. Μπορεί όμως να είναι και εντελώς υποκειμενική βάζω την υπογραφή μου ως σχέδιο σ΄ένα τοίχο («graffiti») ή ως δήμαρχος τοποθετώ προτομές «μνημεία» όπου το όνομα του τιμώμενου είναι κουτσουλιά μπροστά στο όνομα του δημάρχου (με χρυσά γράμματα για να τονίζεται η προσφορά).
Ο συνονόματος σου απαντάει «αρμονία του μερικού με το γενικό. Κάθαρση απο κάθε αντιδικία του μέρους και του όλου». Περικλείοντας όλο το θέμα σε μιά γραμμή ανακαλύπτει αυτό που αποκαλείς εσύ μνημειακό στο «όλον» του υποκειμενικού ή τουλάχιστον έτσι εγώ το αντιλαμβάνομαι (εξ ου και η αναφορά στον Στίρνερ)
Καταλήγω ότι η απουσία ή οποιαδήποτε απουσία πηγάζει απο εμάς, το ίδιο και η ομορφιά είναι η είναι η διάχυση του ενδότερου προς τα έξω, με αποτέλεσμα ότι αντιλαμβάνομαι ώς απουσία στον έξω κόσμο να είναι απουσία δική μου ή καλύτερα της συνείδησής μου.
Η ομορφιά έχει κανόνες ή, διαφορετικά, ρυθμούς. Και εξυπηρετεί ένα σκοπό. Δες π.χ. την φύση. Γιατί μια παπαρούνα (εν όψει άνοιξης, το παράδειγμα) έχει τα χρώματα, τα σχήματα και τα άλλα σημάδια που έχεις; Γιατί τα χρώματα στην αγιογραφία είναι αυτά που είναι; Μέσα στο ναό φυσικά, γιατί απέξω είναι και οι γκαλερί :(-